Schoolreisje (4)

Journalist Van Hanswijk Pennink vermeldt in de Kamper Courant van 6 juli 1911 het volgende verslag van een schoolreisje op 5 juli naar Hattem

Een heerlijken, uitgezochten dag, lekker zonnig en toch niet te warm, - wel een buitenkans na de periode van gestagen neerslag en frissche winderigheid – troffen de 400 schoolkinderen die gisteren hun tradioneel uitgaansdagje naar den Trieselenberg bij Hattem gehad hebben. Des morgens tegen negen vertrokken, bracht de lange trein hen bijna twaalf uur later weer thuis, opgewacht door drommen van belangstellende familieleden. En aardig was het weer waar te nemen, hoe tevreden en innig voldaan allen verslag deden van het gesmaakte genoegen en hoe goed er voor hen gezorgd was: na aankomst dadelijk een glas melk met een krentenbroodje later een broodje met ham en een glas melk, nog een broodje met ham en een gals melk; ten vieren weer een broodje met een paar kommen chocola en tot slot een groot stuk koek. Nee, honger hadden ze waarlijk niet geleden, maar toch, dat heerlijke spelen en ravotten in het bosch, dat draven en verstoppertje spelen tusschen de heuvels, dat was toch nog het fijnste van alles geweest. En al werpt moeder in stilte een bedenkelijk oog op jurkje en kiel, des ochtends zoo kraak, ze zegt er ditmaal niets van, veel te blij, dat haar jongen of meisje zoo volop genoten heeft.

Och, we hebben al meer diens wensch uitgesproken, als eens meerderen die aankomst gingen bijwonen, beter nog, als eens in den loop van den dag een kijkje genomen kon worden ginds op het feestterrein, om op te merken, hoe vrolijk en blij maar tevens hoe gehoorzaam en ordelijk die karig bedeelde kinderschaar zich nagenoeg zonder onderscheid gedraagt, hoe dankbaar en beleefd alles wordt aanvaard, dan we zijn er zeker van, zou het aantal leden der vereeniging met één slag verdubbelen, zou de secretaris niet meer behoeven te werken met lijsten, warvan het bedrag steeds teleurstelling brengt. Dit jaar immers werd f 80 minder ontvangen dan het vorige, zoodat zelfs een tekort is ontstaan. Op deze wijze zal de vereeniging natuurlijk hare echt-filantropische werkzaamheid wel moeten opgeven. En zou dit niet eeuwig jammer zijn! Tweehonderd leden meer ( f 1 per jaar) en alle gevaar is voorgoed verdwenen.